Στις 21 Μαϊου 2021 ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, ξανακάπνισε το Τζαβελλαίικο ύστερα από 218 χρόνια, κόντρα στην κατάρα του Αλή Πασά που ήθελε να μην ξαναδεί Σουλιώτικο σπίτι να καπνίζει. Ο Τύρανος όταν πήρε το Σούλι το 1803, έκαψε όλα τα Σουλιώτικα σπίτια κι έδωσε αυτή την κατάρα. Η κατάρα αυτή διασώθηκε στην οικογένεια από γενιά σε γενιά και μετατράπηκε σε ευχή από κάθε πατέρα και σε υπόσχεση για κάθε γιο, ακόμη από τα χρόνια της Κέρκυρας όπου διέφυγαν οι Σουλιώτες το 1804 και αργότερα της Ναυπάκτου, όπου εγκαταστάθηκαν οι Τζαβελλαίοι με την απελευθέρωση της πόλης το 1829. Επτά ολόκληρες γενιές πέρασαν από τότε, μέχρι που τελικά ο Ταξίαρχος ε.α. Λάμπρος Τζαβέλλας με την οικογένειά του υλοποίησε αυτόν το ιερό όρκο. Έναν όρκο που τελευταίος έδωσε στον παππού του στην Ναύπακτο στον Στρατηγό Λάμπρο Τζαβέλλα, ήρωα των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913, όταν εκείνος συνήθιζε να του διηγείται τα κατορθώματα των ηρώων προγόνων τους. Ο Λάμπρος Ταβέλλας, κράτησε τον όρκο βαθιά μέσα στην ψυχή του κι όταν το 1970 επισκέφτηκε για πρώτη φορά την πατρογονική του γη, ακουμπώντας στην ερειπωμένη λιθιά μονολόγησε: «Ο Αλή πασάς είπε να μην ξανακαπνίσει Σουλιώτικο τζάκι. Εγώ όμως λέω θα ξανακαπνίσει.» Έτσι η 7η, η 8η και η 9η γενεά του Πολέμαρχου Λάμπρου Τζαβέλλα αξιώθηκαν να ζήσουν την στιγμή αυτή στις 21 Μαϊου του 2021.
Τον ίδιο χρόνο λίγο αργότερα, στις 24 Οκτωβρίου 2021 τελέστηκαν επιτέλους τα εγκαίνια της Οικίας Τζαβέλλα, με δεκάδες συμπατριώτες μας που ήταν παρόντες στο γεγονός. Η Οικία για πρώτη φορά άνοιξε τις πόρτες της για το Κοινό, παρουσιάζοντας έκθεση οικογενειακών κειμηλίων. Τα παλαιότερα εξ αυτών, επέστρεφαν ξανά για πρώτη φορά στο Σούλι ύστερα από τον ξεριζωμό του 1803.
Η εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου και το παρελθόν
Η ημερομηνία του Τάματος ανήμερα της εορτής του Αγίου Κωνσταντίνου δεν επιλέχτηκε τυχαία. Είναι η ημερομηνία που η οικογένεια με συγγενείς και φίλους από το 1987, ανεβαίνει στο Σούλι για ένα άλλο τάμα. Για να είναι παρόντες στην λειτουργία του Αγίου Κωνσταντίνου. Ένας Ναός ο οποίος είχε κατασκευαστεί επί Κωνσταντίνου Καραμανλή μεταπολιτευτικά, αλλά παρέμενε άδειος και ανενεργός.
Η Οικογένεια μαζί με φίλους από την Αθήνα, κατόπιν συνεννόησης με τον τότε αείμνηστο Ιερέα Παπαγιάννη, καλός φίλος ο οποίος καμάρωνε δικαίως ότι ήταν ο πρώτος Ιερέας στο Σούλι μετά τον Καλόγερο Σαμουήλ και με τις υποδείξεις της Μητρόπολης Παραμυθιάς, εξόπλισε την εκκλησία ολοκληρωτικά μέχρι καμπάνας και στις 21 Ιουνίου του 1987, πραγματοποίησε τα Θυρανοίξια. Την τελετή των Θυρανοιξίων τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Παραμυθιάς, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας κ.κ. Τίτο. Από τότε η οικογένεια και όσοι φίλοι μπορούν κάθε χρόνο του Αγίου Κωνσταντίνου ανήμερα, βρίσκονται από την Αθήνα στο Σούλι για την λειτουργία της εκκλησίας, ενώ μετά πάντα ακολουθεί το απαραίτητο γεύμα, κάποτε στο καφενείο του Δονάτου και τελευταίως στο Ξενώνα Σουλίου. Είναι ένα οικογενειακό έθιμο απαράβατο πάντα Θεού θέλοντος.
Στις 21 Μαϊου του 2020 λόγω της πανδημίας, δυστυχώς δεν ήταν δυνατή η παραγματοποίηση του ετήσιου αυτού οικογενειακού τάματος. Όμως μέσω καλών φίλων ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, υλοποιήθηκε τουλάχιστον το χρέος μας για τις επίσης ακυρωμένες Εκδηλώσεις Μνήμης Σουλίου της Περιφέρειας. Τους ευχαριστούμε πολύ.
Αγίου Κωνσταντίνου 21 Μαϊου 2021
Όταν ολοκληρώθηκαν τα τζάκια στην Οικία τον Σεπτέμβριο του 2020, η οικογένεια αποφάσισε να τελέσει την υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης στις 21 Μαϊου του επετειακού έτους 2021, ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η λειτουργία της Εκκλησίας το 2021 τελέστηκε κανονικά με τις απαραίτητες προφυλάξεις εντός κι εκτός του Ναού.
Μετά την λειτουργία της εκκλησίας, με τους συγγενείς και με φίλους από το Βουνό και τους όμορους Δήμους, ανεβήκαμε στο Τζαβελλαίικο όπου έγινε ο Αγιασμός της Οικίας από τον Παπαηλία και στη συνέχεια ο Λάμπρος Τζαβέλλας άναψε επιτέλους το τζάκι του Καπεταναίικου, ύστερα από 218 χρόνια.
Οι προετοιμασίες
Ο Αγιασμός
Το Άναμα!
Μια υπόσχεση που τα χνάρια της χάνονται μέσα σε δύο και πλέον αιώνες οικογενειακής παράδοσης, πραγματοποιήθηκε με μια ταπεινή τελετή όπως έπρεπε, υπενθυμίζοντάς μας την σημαντικότητα της ιστορικής μας συνέχειας και της εξέλιξής μας, πατώντας πάνω στις στέρεες βάσεις του παρελθόντος μας. Βάσεις ιστορικά καταξιωμένες και γεμάτες συμβολισμούς, οι οποίες διαχρονικά οπλίζουν τον Έλληνα με αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση και πάνω απ’ όλα ανθρωπιά. Κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από το ότι πάντα είμασταν στην καλή πλευρά της παγκόσμιας Ιστορίας, ότι κι αν μας συνέβαινε, όσο μικροί κι αν δείχναμε.
Η συγκίνηση που προκάλεσε στον κόσμο και η Πανελλαδική απήχηση που έλαβε το γεγονός, όταν αργότερα κοινοποιήθηκε στα ΜΜΕ από την οικογένεια με τα εγκαίνια της Οικίας, απέδειξαν ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμη ισχυροί δεσμοί με την Ιστορία μας. Ένα καθαρά πνευματικό γεγονός έλαβε Πανελλαδικές διαστάσεις και αυτό είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα. Μύνημα και προς εμάς τους λιγοστούς εναπομείναντες φορείς ένδοξων ονομάτων, ότι η κληρονομιά αυτή ανήκει σε όλους μας και ότι έχουμε υποχρέωση να την κοινωνούμε χωρίς να την οικειοποιούμαστε.
Μαζί μας εκείνη την ημέρα είχαμε το οικογενειακό μας φυλακτό. Ένα χαϊμαλί του Φώτου Τζαβέλλα με τον Άγιο Γεώργιο, το οποίο επέστρεφε από το 1803 για πρώτη φορά στον τόπο όπου ο κάτοχός του δοξάστηκε, φορώντας το σε όλες τις μάχες. Ένα κειμήλιο που από τότε αποτελούσε το φυλακτό κάθε σπιτικού της οικογένειας.
Ήταν μία πολύ έντονη στιγμή για εμάς αλλά και για τους φίλους που την μοιράστηκαν μαζί μας. Τους θεωρούμε οικογένειά μας και τους ευχαριστούμε πολύ. Αυτό που έγινε εκείνη την ημέρα στο Σούλι, ήταν κάτι που αφορούσε όλους τους Έλληνες κι ευχηθήκαμε τότε όλοι οι παρευρισκόμενοι, να είναι μόνο η αρχή για να ακολουθήσουν και άλλα πράγματα, με σκοπό την αποκατάσταση του Ιστορικού χώρου του Σουλίου.
Ευχαριστούμε τον Αντιδήμαρχο κο Φώτη Δημητρίου, την φίλη Αντιπεριφερειάρχη και πρώην Δήμαρχο Σουλίου Σταυρούλα Μπραϊμη Μπότση που ήταν πάλι εκεί, τον πρώην Πρόεδρο της Κοινότητας Σουλίου Κο Χρήστο Παππά με την σύζυγό του, τον Δήμαρχο Πάργας κον Νίκο Ζαχαριά και τους Αντρχους του Βασίλη Γκίζα και Σπύρο Πιτσαρό, τον Πρόεδρο της Κοινότητας Καμαρίνας Θεόδωρο Δράκο με την οικογένειά του που μας τίμησαν, τον Πρόεδρο της κοινότητας Σαμονίβας-Σουλίου και φίλο κον Άγγελο Τόκα και την αγαπημένη φίλη της οικογένειας Δήμητρα Τόκα, σύζυγο του συγχωρεμένου Παπαγιάννη. Επίσης τον φίλο και στυλοβάτη της Κοινότητας Βασίλη Τζήμα και τον συμπολίτη και φίλο Πέτρο Τόκα, αλλά και όσους άλλους εκείνη την ημέρα βρέθηκαν εκεί. Ευχαριστούμε τον Παπαηλία και όλους τους κατοίκους του Βουνού που στην πλειοψηφία τους όλα αυτά τα χρόνια αγκαλιάζουν αυτή μας την προσπάθεια. Τελευταίους ευχαριστούμε τους αγαπημένους φίλους και άριστους επαγγελματίες του Ξενώνα Σουλίου Εύα, Φίλιππο και Φώτη για όλα. Ξέρουν αυτοί!
Ιδιαιτέρως νοιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τους αγαπητούς μας φίλους Κωνσταντίνα και Δονάτο Γκουλιούμη, από το Σώμα Αναβίωσης Σουλιωτών, που ήταν μαζί μας δίνοντας ξεχωριστή ομορφιά και ύφος στην εκδήλωση, την οποία τίμησαν φεύγοντας τελευταίοι. Τους έχουμε στην καρδιά μας.
22 Μαϊου 2021. Ο αποχαιρετισμός!
Υπέρμετρη ικανοποίηση και ευτυχία και μία όμορφη αίσθηση ότι ένας κύκλος επιτέλους έκλεισε, αφαιρώντας μας το άγχος μιας υπόσχεσης καθώς τα χρόνια περνούσαν. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο δημιουργικός κύκλος του Χρέους είναι πολύ μεγάλος για να κλείσει.
Τώρα συνεχίζουμε δίχως το άγχος.
Ευχαριστούμε τους Δημήτριο και Αλεξάνδρα Καραουλάνη και την Ελένη (Νίτσα) Καλογεράκη. Τους λιγοστούς και υπέργηρους πλέον συγγενείς μας που ήταν εκεί και που από το 1987 είναι συνοδοιπόροι μας σε αυτό το τάμα, πάντα με χαρά και με την καρδιά και την ψυχή ενός έφηβου!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αγαπημένο αδελφο-ξάδελφο και πιστό συνοδοιπόρο Μανώλη Καλογεράκη.
Κώστας Τζαβέλλας
Αρχ. σελίδα
Οικία Τζαβέλλα 