Στις 24 Οκτωβρίου του 2021 στο Σούλι πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της Οικίας Τζαβέλλα ως ανοικτός για το κοινό χώρος έκθεσης ιστορικών κειμηλίων. Μία έκθεση που μέσα στον δικό της πατρογονικό χώρο έδινε στον επισκέπτη ιδιαίτερη αίσθηση και συγκίνηση, καθώς πολλά από αυτά τα κειμήλια επέστρεψαν μετά από 218 χρόνια στον φυσικό τους περιβάλλον. Το Σούλι έχει αυτό το ιδιαίτερο και μοναδικό χαρακτηριστικό. Είναι η Πατρίδα Γιγάντων προγόνων μας που την έχασαν το 1803 και οριστικά το 1822. Από τότε έμεινε ερειπωμένη μέχρι σήμερα, περιμένοντας για χρόνια την παρέμβαση του νέου Ελεύθερου Ελληνικού κράτους, για το οποίο έχυσαν ποτάμια αίματος. Ο επισκέπτης περπατώντας στις ερειπωμένες λιθιές του Σουλίου, νοιώθει ότι ο χρόνος σταμάτησε. Έτσι σε κάθε αποκατάσταση αρχαίου κτιρίου που πραγματοποιείται, δίνεται η αίσθηση ότι ο τόπος αναβιώνει και ότι ο χρόνος στην αλλοτινή Σουλιώτικη Πολιτεία, αρχίζει και πάλι να κυλά.
Είναι βαθιά μας πεποίθηση ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια της ενασχόλησής μας με το Σούλι από το 1985, ότι ο τόπος αυτός δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από την αποκατάσταση και την ανάδειξη των ήδη υπαρχόντων ερειπωμένων και χαμένων από το χρόνο ιστορικών σημείων του, με αποφυγή χρήσης κατά το δυνατόν άλλων νέων φερτών υλικών και κατασκευών, εκτός από τα απολύτως απαραίτητα για την εξυπηρέτηση και την ενημέρωση του ταξιδιώτη. Την πραγματική ξενάγηση την κάνει το ίδιο το Σούλι, φτάνει μόνο να αποτυπωθεί επάνω του η ένδοξη ιστορία του, με τις αναγκαίες φυσικά αλλά διακριτικές σημάνσεις.
Η έκθεση των οικογενειακών κειμηλίων στην Οικία Τζαβέλλα και η θεσμοθέτησή της στις ετήσιες Εκδηλώσεις Μνήμης του Σουλίου που διοργανώνονται από την Περιφέρεια Ηπείρου, αποτελούσε χρόνια επιθυμία της οικογένειας. Ως αρχική σκέψη και επιθυμία ήταν η αποκατάσταση του μνημείου και να ξανακαπνίσει το Τζαβελλαίικο ενάντια στην κατάρα του Αλή Πασά που όταν πήρε το Σούλι, έκαψε όλα τα σπίτια λέγοντας να μην δει Σουλιώτικο τζάκι να καπνίζει ξανά. Αυτό αποτέλεσε όρκο και υπόσχεση της οικογένειας που έδινε κάθε γιος στον πατέρα του, ακόμη από τα χρόνια της Κέρκυρας και αργότερα της Ναυπάκτου. Στη συνέχεια όταν η Οικία άρχισε να αποκαθίσταται, οι σκέψεις επεκτάθηκαν για την λειτουργία της περιστασιακά και ως μουσείο με τα οικογενειακά κειμήλια, ώστε να βοηθήσει στην αύξηση της επισκεψιμότητας στο Σούλι που τόσο πολύ την χρειάζεται.
Η διοργάνωση και οι καλεσμένοι
Η διοργάνωση έγινε από την οικογένεια αμέσως μετά την πλήρη αποκατάσταση των χώρων της οικίας εσωτερικά. Με μόνη ανησυχία μας τις καιρικές συνθήκες, καθώς λόγω δυσκολιών και καθυστερήσεων φτάσαμε στα τέλη Οκτωβρίου, στάλθηκαν οι προσκλήσεις στους θεσμικούς φορείς και στους συμπατριώτες μας και το γεγονός έλαβε χώρα.
Στα εγκαίνια παρευρέθηκε ο πρώην Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης και Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, Στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής, ο οποίος μαζί με τον Ταξίαρχο ε.α. Λάμπρο Τζαβέλλα απόγονο 7ης γενεάς του Σουλιώτη Πολεμάρχου Λάμπρου Τζαβέλλα, έκοψαν την κορδέλα των εγκαινίων. Ήταν μεγάλη μας χαρά και τιμή που δέχτηκε εξ αρχής και με ζέση την πρόσκλησή μας.
Προσκεκλημένοι που μας τίμησαν με την παρουσία τους ήταν ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κος Καχριμάνης Αλέξανδρος, ο βουλευτής Θεσπρωτίας κος Γιόγιακας Βασίλειος, ο πρώην βουλευτής Θεσπρωτίας κος Ηλίας Βεσδρεβάνης, ο Δκτης της 8ης Μεραρχίας Ταξίαρχος Σιόρεντας Χρήστος, ο Αστυνομικός Διευθυντής Θεσπρωτίας κος Ιωάννης Παππάς, ο Αντιδήμαρχος Δήμου Σουλίου κος Σταύρος Κωσταράς εκ μέρους του Δημάρχου κου Ιωάννη Καραγιάννη που για σοβαρούς λόγους υγείας δεν μπόρεσε να έρθει, η πρώην Δήμαρχος Σουλίου και νυν Αντιπεριφερειάρχης και Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κα Σταυρούλα Μπραΐμη Μπότση και η κα Μητροκώστα Παναγιώτα, εντεταλμένη Περιφερειακή Σύμβουλος και Πρόεδρος της Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Ηπείρου.
Επίσης παρέστησαν και μας τίμησαν ο Αντιδήμαρχος Πάργας και οικογενειακός μας φίλος κος Πιτσαρός Σπύρος, ο κος Νικόλαος Κάτσιος και ο κος Αθανασίου Νικόλαος υποψήφιοι Δήμαρχοι Δήμου Σουλίου, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Καμαρίνας κος Δράκος Θεόδωρος, ο Πρόεδρος της κοινότητας Αυλοτόπου Κος Σπύρου Γεώργιος και ο καλός φίλος και βοηθός στην προσπάθειά μας, Πρόεδρος της Κοινότητας Σαμονίβας – Σουλίου κος Τόκας Άγγελος.
Κυρίως όμως μας τίμησαν συγγενείς και φίλοι που ήρθαν από όλη την Ελλάδα αλλά και συμπατριώτες από όλη την Ήπειρο. Η παρουσία των κατοίκων όλων των γύρω περιοχών του Σουλίου και των Παρασουλιώτικων χωριών, μας χαροποίησε ιδιαίτερα. Τίποτε καλό δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά και τίποτε δεν μπορεί να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί σε κανέναν τόπο, αν δεν το αγκαλιάσουν και δεν το ενστερνιστούν οι κάτοικοι της περιοχής. Είμαστε μετά από τόσα πολλά χρόνια σε άψογη συνεργασία μαζί τους, έχοντας με πολλούς αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς φιλίας. Ελπίζουμε με το έργο μας να συμβάλλουμε καταλυτικά για την λύση πολλών σημαντικών προβλημάτων υποδομών, αλλά και καθημερινότητας που απασχολούν τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Σουλίου ακόμη και μέχρι σήμερα. Αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων είναι οι νέοι να αναζητούν αλλού την επαγγελματική τους αποκατάσταση, παραμένοντας στο Βουνό μόνο οι γέροντες.
Χαιρετισμοί, συστάσεις και συζητήσεις των παρευρισκομένων λίγο πριν τον Αγιασμό, σε ένα πραγματικά γιορτινό, ζεστό και οικογενειακό κλίμα. Μόνη μας ανησυχία ο καιρός, που τελικά μας έκανε το χατίρι. Οι αναβιωτές φυσικά έδωσαν το απαραίτητο χρώμα, θυμίζοντας το πιο σημαντικό. Τον σκοπό! Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά όλους όσους ήταν εκεί.
Ο Αγιασμός
Ακολούθησε ο Αγιασμός με τον Παπαηλία. Τον ιερέα του Βουνού.
Ομιλίες και χαιρετισμοί
Η εκδήλωση ήταν σύντομη και λακωνική στις ομιλίες και τους χαιρετισμούς, αλλά με ρεαλισμό, ουσία και λόγια από καρδιάς από όλους τους ομιλητές. Όπως ακριβώς έπρεπε για την ημέρα αυτή. Το γενικότερο πρόγραμμα ήταν ταχύτατο και ακριβές στους χρόνους, μέχρι την στιγμή των εγκαινίων και του ανοίγματος της έκθεσης για τους προσκυνητές. Ακολούθησε η ξενάγηση των καλεσμένων θεσμικών και επισήμων συμπατριωτών μας και στη συνέχεια ο κόσμος είχε όλο τον χρόνο στη διάθεσή του να δει και να ξεναγηθεί στην έκθεση απο τις τρεις οικογένειες.
Το καλωσόρισμα από την οικογένεια
Ο χαιρετισμός από τους απόγονους κο Κίτσο Μπότσαρη και κα Αγγέλικα Ιωαννίδου
Η ομιλία και ο χαιρετισμός του Κου Αλκιβιάδη Στεφανή, ο οποίος μας συγκίνησε και μας γέμισε περηφάνια και αισιοδοξία για το μέλλον της Πατρίδας μας και των παιδιών μας. Ο λόγος του πάντα είναι ιδιαίτερα διαπεραστικός. Τον ευχαριστούμε πολύ και τον έχουμε στην καρδιά μας για την αφοσίωσή του, το έργο του και την αγάπη του στην Πατρίδα.
Ο χαιρετισμός του κυρίου Περιφερειάρχη Αλέξανδρου Καχριμάνη, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στο πρόγραμμα που έχει ξεκινήσει η Περιφέρεια Ηπείρου από τα τέλη του 2019, με ειδική ομάδα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και το Υπουργείο Πολιτισμού, για την ανάδειξη και κατά το δυνατόν την αποκατάσταση του Ιστορικού χώρου του Σουλίου. Είμαστε αρωγοί και στρατιώτες σε αυτή την προσπάθεια. Τον ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον του και την προσπάθειά του.
Ο χαιρετισμός του Βουλευτού Θεσπρωτίας κυρίου Βασίλειου Γιόγιακα. Τον ευχαριστούμε που πάντα είναι παρών στα καλέσματά μας.
Ο χαιρετισμός του Αντιδημάρχου Κου Σταύρου Κωσταρά εκ μέρους του Δημάρχου Κου Ιωάννη Καραγιάννη, που δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας λόγω ενός ατυχήματος που του συνέβη. Τον ευχαριστούμε πολύ.
Το Τάμα. Τ΄ ‘Αη Κωνσταντίνου ανήμερα
Ακολούθησε η απαγγελία του ποιήματος «Το Τάμα. Τ΄ Άη Κωνσταντίνου ανήμερα» που έγραψε η συγγενής και φίλη της οικογένειάς μας, η φιλόλογος και συγγραφέας κα Ανδρούλα Τουμάζου. Το ποίημα ζητήθηκε και το έγραψε η κα Τουμάζου για τις επετειακές εκδηλώσεις της Επανάστασης του 1821 των οργανώσεων Ομογενών Αργεντινής – Λατινικής Αμερικής, το οποίο και τους έστειλε τον Αύγουστο του 2021. Αφορά την ημέρα που το τάμα της οικογένειας να ξανακαπνίσει το τζάκι στο Τζαβελλαίικο, ενάντια στην κατάρα του Αλή πασά έγινε πραγματικότητα στις 21 Μαϊου 2021. Την εξαιρετική απαγγελία έκανε η κα Μαρία Σαγώνα φίλη και μέλος του Συλλόγου Αναβίωσης Απογόνων Σουλιωτών Ναυπακτίας “Έπαχτος”.
Η απαγγελία της Μαρίας, η παρουσία των Αναβιωτών, το επιβλητικό περιβάλλον, ο μουντός καιρός και το διαπεραστικό περιεχόμενο του έργου, συμπλήρωσαν το ήδη συγκινητικό κλίμα και μας άφησαν για λίγα λεπτά όλους άφωνους. Ακολουθεί απόσπασμα του έργου και φωτογραφίες της στιγμής.
“…Ξύπνα πασά, Αλή πασά, χαμπέρι να σου δώσω,
σήκω πασά Τεπελενλή, σήκω παιδί της Χάμκως,
πάμε να δεις σουλιώτικο καπνό απ᾽ το κονάκι
του ομωσμένου σου οχτρού, του Λάμπρου του Τζαβέλλα.
Άκου πασά, Αλή πασά, άκου με που σου κρένω,
διάτα της καπετάνισσας της ξακουσμένης Μόσχως
φέρνω, να πας ταχιά, στ᾽ αρχοντικό της πέρα
να δεις τη φάρα ολάκαιρη σήμερα που γιορτάζει…»
«…Πρώτος ο Λάμπρος έφτασε κι από κοντά η Μόσχω.
Διάτα της καπετάνισσας φέρνω, στο ματαλέω:
ταχιά να πας, ολάκαιρος, να ιδείς και να πιστέψεις.
Φτάσαν απ᾽ την Ανατολή, από το Κάλε Γκρότο,
φτάσαν από την Κλείσοβα κι από την Καλιακούδα
και κλείνει τον λεβέντικο χορό των αντρειωμένων
στο άτι του περήφανος ο μικρο-Κωνσταντίνος…»
«…Κι απέ τραβάει το φτερό του γύπα απ᾽ το σελάχι
ο Φώτος και τον ταμπουρά πού ᾽μαθε απ᾽ τον Ακρίτα
παίζει και σκύβουν τα βουνά, λιγώνονται οι λόγγοι
κι αρματωμένες ροβολούν του Μπότση η Λένω, η Χάιδω
του Σέχου η κόρη η όμορφη, του Φώτου η χαϊδεμένη
και το τραγούδι αρχινούν και τον χορό ομάδι:
Δεν απερνάει εδώ φλουρί, δεν απερνάει ασήμι
εδώ περνάει το σπαθί, το κλέφτικο ντουφέκι
εδώ ομώνουν στ᾽ άρματα του Φώτου του Τζαβέλλα
εδώ ομώνουν στ᾽ όνομα της ξακουσμένης Χάιδως…»
«…Του αντρειωμένου τ᾽ άρματα δεν πρέπει να πουλιώνται
μον᾽ πρέπει τους στην εκκλησιά κι εκεί να λειτουργιώνται.
Σήκω πασά, Αλή πασά, της Ήπειρος ασλάνι,
ντύσου, στολίσου γιορτινά στο Σούλι ν᾽ απαντήσεις
Έλληνες που δεν έμαθαν να σκύβουν το κεφάλι,
Σουλιώτες απροσκύνητους που λεύτεροι γιορτάζουν!«
Η Σημαία των Σουλιωτών
Ακολούθησε η επίδοση ενός αναμνηστικού δώρου στον κύριο Αλκιβιάδη Στεφανή από τον Κίτσο Μπότσαρη και τον Κώστα Τζαβέλλα. Μια αναμνηστική σημαία με τον Άγιο Γεώργιο τον προστάτη των Σουλιωτών. Η συγκεκριμένη απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου, είναι από το λάβαρο που η Αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β’ είχε δωρήσει δια χειρός του Τούσα Μπότσαρη στους Σουλιώτες το 1792. Το λάβαρο αυτό έφερε από την μία του πλευρά τον Άγιο Γεώργιο και από την άλλη τον Άγιο Δημήτριο. Έγραφε δε σε δύο διαφορετικά σημεία της με αχνά κόκκινα γράμματα, τα οποία και προσθέσαμε διακριτικά στο κάτω μέρος της σημαίας μας:
«O ΑΓΙΟC ΓΙΩΡΓΙΟC» «ΑΠΟΓΟΝΗ ΤΟΥ ΠΗΡΟΥ»
Το λάβαρο αυτό της Αικατερίνης Β΄ πρόταξε ως μπαϊράκι ο Νότης Μπότσαρης με τους υπό αυτόν «Σουλιώτες» στην έξοδο του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου του 1826, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο των απογόνων του πολέμαρχου Νότη Μπότσαρη. Στην δική μας σημαία την αναμνηστική της ημέρας, προσθέσαμε επίσης διακριτικά τα εξής:
«Προστάτης Σουλιωτών» «Σούλι 24 Οκτωβρίου 2021»
Η στιγμή ήταν πολύ συγκινητική, ιδιαιτέρως όταν ο Κύριος Αλκιβιάδης Στεφανής φίλησε την σημαία.
Το κόψιμο της κορδέλας και η ξενάγηση
Στην συνέχεια ο Κύριος Αλκιβιάδης Στεφανής πρότεινε στον Ταξίαρχο Λάμπρο Τζαβέλλα να κόψουν μαζί την κορδέλα των εγκαινίων. Η Οικία Τζαβέλλα, «ποτέ πια έρημη», επιτέλους άνοιξε και πάλι τις πόρτες της για νέες δράσεις αυτή την φορά. Δράσεις μνήμης, όπως αρμόζει σε όλα τα ερειπωμένα μνημεία του Σουλίου. Ακολούθησε η ξενάγηση των προσκυνητών από τους οικοδεσπότες Μποτσαραίους και Τζαβελλαίους.
Η γιορτή
Στον προαύλιο χώρο της οικίας είχαμε την ευκαιρία να πιούμε κάτι (η συννεφιασμένη μέρα το σήκωνε), να βγάλουμε αναμνηστικές φωτογραφίες και να το γιορτάσουμε οι προσκυνητές όλοι μαζί. Αυτές ήταν και οι πιο ήρεμες στιγμές για τους οικοδεσπότες, καθώς όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν.
Θέλοντας να δώσουμε έμφαση στις δυνατότητες του τόπου και να υποστηρίξουμε τις εξωστρεφείς επαγγελματικές δραστηριότητες των σημερινών κατοίκων του Βουνού, διοργανώσαμε στον εξωτερικό χώρο της οικίας ένα μικρό catering με τους ανθρώπους του «Ξενώνα Σουλίου» και συνεργάτες τους, με παραδοσιακά εδέσματα και ποτά, φτιαγμένα όλα στο Σούλι. Ο κόσμος μετά την περιήγησή του στους χώρους της έκθεσης, μπορούσε να πιεί ένα ποτό να δοκιμάσει λίγη πίτα και να απολαύσει το περιβάλλον και την μοναδική αίσθηση επαφής με την φύση, που αυτό το μέρος προσφέρει απλόχερα, πέραν της πνευματικότητάς του που διεγείρει την ανθρώπινη φαντασία.
Οι Αναβιωτές
Καλύτερα θα τους λέγαμε οι «Ιδιαίτεροι προσκυνητές». Έλληνες που τιμούν την ιστορία, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του τόπου. Που βάζουν τα γιορτινά τους και συμμετέχουν στις εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης της Πατρίδας μας κι όχι μόνο. Που στολίζουν και συμπληρώνουν ουσιαστικά την εικόνα, κάνοντας την φαντασία των μικρών Ελληνόπουλων να ταξιδεύει όταν τους αντικρύζουν. Που χρειάζονται ώρα και κόπο για να είναι έτοιμοι όπως πρέπει στην εκδήλωση και πάντα παρά τον φόρτο της ενδυμασίας περήφανοι και αγέρωχοι! Γελούν όταν πρέπει και μένουν σιωπηλοί και σοβαροί πάλι όταν πρέπει. Πάντα ευγενείς, σεβούμενοι αυτά που φορούν. Όπως ακριβώς και οι πρόγονοί μας. Με την παρουσία τους μπαίνεις κατ’ ευθείαν στο κλίμα. Κι όλα αυτά με σπατάλη χρήματος και χρόνου οικογενειακού, για μία και μόνο απολαβή. Την ικανοποίηση της ψυχής τους. Μεγαλείο! Μας τίμησαν και πάντα μας τιμούν και τους έχουμε στην καρδιά μας.
Στην εκδήλωσή μας είχαμε την τιμή να έχουμε μαζί μας τον Δάσκαλο Τριαντάφυλλο Τριανταφυλλόπουλο από την Πάτρα και τον περίφημο Παναγιώτη Γεωργακογιάννη (Καπετάν Σουλιώτη) από την Βοστίτσα και τους ευχαριστούμε πολύ.
Φυσικά ήταν εκεί «Οι Σουλιώτες». Ο Όμιλος Απόδοσης Τιμών και Ιστορικής Αναβίωσης Σουλίου. Είναι το σώμα που αποτελείται ως επί τω πλείστον από ανθρώπους του Βουνού, οι περισσότεροι καλοί φίλοι. Το Σώμα αυτό που συμπληρώνει πλέον 10ετή δράση, αναβιώνει τους ορεσίβιους Σουλιώτες πρόγονούς μας και δικαιωματικά φέρει τον τίτλο «Οι Σουλιώτες». Τους ευχαριστούμε πολύ και τους αγαπάμε πολύ.
Επίσης είχαμε μαζί μας τον «Σύλλογο Αναβίωσης Απογόνων Σουλιωτών Ναυπακτίας Έπαχτος». Φίλοι καλοί που ήρθαν και μας τίμησαν από τη Ναύπακτο. Σχετιζόμενοι και αυτοί άμεσα με το Σούλι, καθώς αναβιώνουν τους εναπομείναντες με την λήξη του Αγώνα Σουλιώτες της Ναυπάκτου. Ως γνωστόν η Ναύπακτος ήταν μία από τις ύστερες Πατρίδες πολλών Σουλιωτών μετά την απελευθέρωσή της το 1829. Επίσης τους ευχαριστούμε πολύ και τους έχουμε στην καρδιά μας.
Καλή μας αντάμωση την άνοιξη
Κάπου εδώ η αυλαία πέφτει με την οικογένεια και τους στενούς φίλους να φεύγουν πάντα τελευταίοι. Κλείνοντας λίγο βουρκωμένος μα πανευτυχής την Οικία Τζαβέλλα, ύστερα από μία συννεφιασμένη μα λαμπρή Κυριακή του Οκτωβρίου του 2021, μια εμμονή κυρίευε την σκέψη μου προκαλώντας ρίγος. Ότι κάποιοι από εκεί ψηλά μας κοιτούν. Κάποιοι που δεν άφησαν το δάκρυ του ουρανού να μας χαλάσει τη γιορτή γιατί σήμερα χαρές είχαν! Χαρές και δίκια χρωστούμενα στην ερειπωμένη Πατρίδα τους που νέκρωσε πριν χρόνια κι από τότε έμεινε πάνω από δυο αιώνες με τα λυχναράκια της σβηστά. Μέχρι σήμερα.
Καλή μας αντάμωση πάλι εδώ στο Βουνό την επόμενη άνοιξη, πρώτα ο Θεός!
Επίλογος
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα πω με περηφάνια και δίχως ίχνος έπαρσης, ότι η ζωή μας αξίωσε να υλοποιήσουμε κάτι μοναδικό μέσα στο επετειακό έτος 2021, που πολλά υπόσχετο αλλά τελικά και λόγω της πανδημίας, πολύ λίγα έγιναν από την Πολιτεία. Εξαιρούνται φυσικά από τον χαρακτηρισμό «λίγα» οι καταπληκτικές εκθέσεις των Μουσείων της Χώρας μας. Με τον Αδελφό Κίτσο Μπότσαρη απόγονο της ένδοξης Φάρας των Μποτσαραίων, ως οφείλαμε συμμετείχαμε σε διάφορες δράσεις που αφορούσαν την συνεργασία μας με Μουσεία της Πατρίδας μας, την συμμετοχή μας σε τηλεοπτικές παραγωγές και ντοκιμαντέρ για την Επανάσταση και την συμμετοχή μας σε διάφορες Δημοτικές εκδηλώσεις Μνήμης. Με την πραγματοποίηση όμως των εγκαινίων νοιώσαμε πραγματικά ότι προσφέραμε, ως είχαμε υποχρέωση όντας κομιστές ένδοξων ονομάτων. Διότι καθώς η κληρονομιά είναι κοινή, το δικό μας ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι μόνο το ένδοξο επίθετό μας και πρέπει να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ότι δεν το φέρουμε αδίκως. Ένας Τζαβέλλας κι ένας Μπότσαρης, ένας Μπότσαρης κι ένας Τζαβέλλας, μαζί, έφεραν και πάλι τα άρματα των προγόνων μας στην Πατρογονική τους Γη ύστερα από 218 χρόνια. Κι αυτό διότι το φως της Ιστορίας των Σουλιωτών ανήκει σε όλους μας. Και το φως δεν είναι τα γεγονότα μα τα μηνύματα από αυτά.
Η τύχη μας θέλησε θεματοφύλακες μιας κοινής Κληρονομιάς και είναι υποχρέωσή μας να την κοινωνούμε, ζώντας πάντα στο «Σήμερα κι όχι στο Τότε». Όσοι φίλοι με το προαναφερθέν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αδυνατούν να εφαρμόσουν αυτό, τους περιμένουμε να το κάνουν κι εμείς θα είμαστε εκεί με αγάπη. Η πρόσκληση της 24ης Οκτωβρίου 2021 παραμένει ανοικτή και το πεδίο δράσης μας βρίσκεται στο «Βουνό» κι όχι στα social media.
Κώστας Τζαβέλλας
Αρχ. σελίδα
Οικία Τζαβέλλα 